Robben Island

Vanmorgen na het ontbijt vertrokken, met de auto naar V&A Waterfront, om 11 uur vertrekt de boot naar Robben Island, er kunnen ongeveer 300 mensen op de boot en als je op tijd bent, kan je op het bovenste open dek zitten, en daar kunnen er maar 30 op. Dat moet je niet tegen mij zeggen, want dan zorg ik dat ik 1 van de 1e ben die in de rij staat. Half 11 zou het al beginnen door te lopen, en wij werden al om 10.15 uur gevraagd om in de rij te voegen. Ok, dan geen 1e, maar wel een 3e en 4e du gegarandeerd plek op bovenste dek. Het was prachtig weer maar ook weer heel veel wind, paar zeehonden iin de haven gezien en nu een half uur varen. Is helemaal goed gegaan. Aan wal gegaan en meteen in bussen die inmiddels klaar stonden, een kleine tour over het eiland wat een omvang van 17 km heeft, en wat bezienswaardigheden op het eiland gezien. Na deze rit, en ook nog een kleine tussenstop voor een snack, gaan we de bussen uit en wordt je overgedragen aan een andere gids, die een vormalige gevangene van Robben Island is geweest. Helaas was hij niet goed te verstaan, of hij had een spraakgesprek of hij slikte gewoon de helft van de woorden in, en hij sprak heel hard. Dat was heel jammer want je krijgt dan toch veel niet mee. En een museum is ook niet een museum volgens de europese maatstaven, wij kennen de musea met veel attributen uit die tijd om toch een beter beeld te krigjen hoe het in die tijd allemaal was. In dit geval kwam je eerst in een cel waar het e.e.a. verteld werd over wat ze te eten kregen, hoe ze sliepen, op een dekje van 3 cm dik, en een dekentje. En de nachten waren en zijn er heel erg koud! Wat ze deden de hele dag, dat is dus werken aan het bouwen van een gevangenis voor hun zelf, dus stenen hakken, sjouwen en afwachten hoe je de voglende dag weer door kwam. En voor Nelson Mandela dat dus bijna 18 jaar lang hier en dan nog eens bijna 7 jaar elders in gevangenschap leven. We hadden al diep respect voor deze man, maar na dit gezien te hebben, helemaal. Het vaste land is 7 km verder, en er zijn verschillende die geprobeerd hebben te vluchten, maar dat is dus 7 km zwemmen in een ijskoude Atlantische Oceaan, hopende dat je de overkant haalt, want het is natuurlijk ook wel het territorium van de grote wiite haai, er zijn er maar 3 mensen die dit hebben gehaald en dus kunnen navertellen. Nelson Mandele is natuurlijk een beetje het boegbeeld van Robben Island maar er hebben ongeveer in totaal 2500 mannen gevangen gezetten. De jongste was een jongen van 15. Wij hebben na een tip nog een cellenblok aangedaan waar de gids niet over verteld maar waar nog meer cellen zijn met foto's en teksten van gevangenen en met iets meer bedden, maar daar konden we niet lang rond blijven hangen, we waren maar met zijn 2 en de boot vertrok weer om kwart voor 2. De gids zei nog wel iets, maar ja, we konden hem toch al neit verstaan dus we zijn gewoon doorgelopen. Even snel wat cellen bekeken, door de gangen gerend en toen gauw weer terug. We moesten nog flink wat vaart maken anders hadden we de boot gemist. Ook al valt het museum tegen, wij hebben het toch als zeer indrukwekkend ervaren. De boot terug, wind tegen, en hoge golven, ik kreeg een beetje het dejavu-gevoel van een reisje naar New Castle, maar alles is goed gegaan. De stewards houden iedereen goed in de gaten, (bij iedere stoel zijn de zakjes voor de nodige orale afval aanwezig)en de deuren op de voorboeg werden af en toe open gezet om even wat frisse lucht te geven, want onderdeks kan de temperatuur aardig oplopen. Nog even wat rond gelopen en shopjes aangedaan, veel toerisme dus ook hogere prijzen voor de curiosa. Weer terug naar het Guesthouse en lekker relaxen bij het zwembad. Vanvond weer eten bij La Perla, dat was zo goed bevallen, echter nu niet gereserveerd, dat werd dus buiten zitten en dat met die stevige wind, dus glas en servetten vast houden, ook weer een aparte ervaring. Maar het eten blijft heerlijk!
Morgenochtend vroeg opstaan, om 8 uur ontbijt en dan worden we om half 9 opgehaald voor een tour naar een township, ben erg benieuwd.
Tot morgen.